Przeżyjmy jeszcze raz Rekolekcje Akcji Katolickiej – „Miejcie odwagę żyć dla miłości”

Rekolekcje Akcji Katolickiej ziemi radomskiej – marzec 2022

U stóp Świętego Krzyża,  przed obliczem Matki Bożej Bolesnej, Królowej Polski w Jej Sanktuarium w Kałkowie – Godowie w dniach 19-20 marca w odbyły się doroczne duchowe ćwiczenia formacyjne Akcji Katolickiej Diecezji Radomskiej. Miejsce rekolekcji miało swoją symboliczną wielkopostną wymowę a dodatkowo czas naznaczony wojną na Ukrainie wiązał się z towarzyszącą nam obecnością w Domach Pielgrzyma uchodźców; głównie matek z małymi dziećmi.

Motywem przewodnim naszego wielkopostnego zamyślania były słowa wygłoszone przez papieża Jana Pawła II podczas VII pielgrzymki do Ojczyzny 4.06. 1999r. w Lednicy „Miejcie odwagę żyć dla miłości”. Nawiązywanie do nauczania świętego papieża Polaka w haśle i kazaniach rekolekcyjnych było bezpośrednio związane z obecnością relikwii naszego Patrona na zakończenie okresu ich peregrynacji po oddziałach AK w naszej diecezji. Rekolekcje poprowadził „człowiek AK”, ks. kanonik dr Krzysztof Maj, proboszcz i asystent POAK w Solcu n. Wisłą. Podczas naszych rekolekcyjnych Dni Skupienia ks. K. Maj wygłosił nam 4 konferencje i  jedno kazanie podczas niedzielnej Eucharystii. Szczególnym wydarzeniem naszych rekolekcji była obecność podczas sobotniej Eucharystii pasterza naszej Diecezji z wzmocnieniem nas duchowo Słowem Bożym. Wielkim przeżyciem wielkopostnym sobotniego wieczoru był dla nas spektakl Misterium Męki Pańskiej odgrywany przez aktorów – amatorów z teatru ks. Wali.

Pierwsza nauka rekolekcyjna stanowiła wprowadzenie w problematykę naszych Dni Skupienia, prezentację motywacji dla tematyki  i  ich genezą. Nasz rekolekcjonista wskazał, że miejsce rekolekcji jest także szczególnym miejscem doświadczenia łaski Bożej dla Niego i dla Jego kolegi kursowego z seminarium asystenta DIAK ks. Andrzeja Jędrzejewskiego, bowiem tu przed 34 laty w maju, odbywali tygodniowe rekolekcje przed święceniami kapłańskimi i przyniosły one wspaniałe owoce gdyż wszyscy księża, wyświęceni przez ks. biskupa. Edwarda Materskiego, wytrwali w kapłaństwie. Wszystko to jest dobrym prognostykiem dla duchowych owoców naszych rekolekcji. Rekolekcjonista wskazywał na znaczenie naszego wiekopostnego skupienia – jako z jednej strony formowanie duchowe – wybieranie tej „najlepszej cząstki” z naszej codzienności – jak ta ewangeliczna Maria, która chciała od Jezusa jak najwięcej usłyszeć, by stały się one bogactwem jej życia, a z drugiej strony nasze dni skupienia służą wymianie doświadczeń na temat życia, postawy chrześcijańskiej, świadectwa. Warto złapać świeży oddech, pójść do źródła żywej wody- mówił kaznodzieja. Nawiązał też do obecności relikwii św. Jana Pawła II wieńczącej peregrynację po oddziałach AK, która to obecność inspiruje do pochylenia się nad Jego słowami i zastanowienia się nad tym; co w nas zostało z tamtych spotkań z papieżem, co z Jego nauczania zostało zapamiętane?

Ks. rekolekcjonista nauczał nas, iż w czasie wielkiego postu warto wygospodarować sobie trochę czasu, temu też służą też nasze Dni skupienia, by zastanowić się nad naszym życiem i postępowaniem mając na uwadze słowa Chrystusa iż „Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”- jak dokonać własnej przemiany. Zadać sobie pytanie; co mam uczynić by być bliżej Ciebie Chryste, bym tu na ziemi był Twoim uczniem, dawał świadectwo swojej wiary. Tkwi w nas wielki potencjał – mówił kaznodzieja – każdy z nas bowiem może jeszcze więcej; jeszcze więcej Go miłować, okazywać życzliwości wobec drugiego, który jest obrazem Boga.

Smutna refleksja ks. dra Maja dotyczyła współczesnego odwrócenie prawdy o dziele stworzenia; Pan Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo a dzisiaj to człowiek w swoim mniemaniu stwarza Boga na swoje podobieństwo. Dzisiaj ci mieniący się uczniami Chrystusa- dodał rekolekcjonista – narzucają co P. Bóg powinien czynić, a gdzie jest: „…bądź wola Twoja..”. Dlatego w dzisiejszym świecie świeccy katolicy – wskazywał głoszący naukę  i jednocześnie asystent AK – powinni podjąć wiele działań, być tak bardzo wyraziści i odważni w świadczeniu o Panu Bogu, bo to dla wielu jest nawet bardziej wiarygodne niż przepowiadanie  kapłanów. Jan Paweł II mówił, że dzisiejszy świat nie potrzebuje nauczycieli ale potrzebuje świadków. Stąd też jako hasło rekolekcji wydawały się, dla naszego przewodnika duchowego, jako najbardziej wymowne w dzisiejszych czasach słowa papieża z 4.czerwca 1999r. z Lednicy, gdzie powiedział: „Miejcie odwagę żyć dla miłości. Bóg jest miłością. Miejcie odwagę!”.

W centrum uwagi podczas kolejnej konferencji był krzyż. Krzyż, nad którym pochylamy się po raz kolejny, krzyż, który w naszych czasach często stał się wręcz amuletem, krzyż, który jest obecnie wręcz w pewnej poniewierce. Dlatego my wszyscy będąc tu u stóp Świętego Krzyża- mówił kaznodzieja- musi sobie powiedzieć: „Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i Błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył”. Pan Jezus nadał nam tytuł przyjaciół swoich, gdy powiedział: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich”, w kontekście męki i śmierci krzyżowej. Krzyż,  który w tamtych czasach był znakiem pogardy, ale jak pisze św. Paweł, dla nas stał się „znakiem zbawienia”.

Rekolekcjonista przywołał kilka symbolicznych wydarzeń nam współczesnych pokazujących  wyjątkowość tego Znaku Zbawienia, chociażby tulony krzyż w watykańskiej kaplicy przez schorowanego papieża Jana Pawła II podczas oglądanej ostatniej w Jego życiu Drogi krzyżowej w rzymskim  Koloseum, ocalony złoty krzyż z pożaru katedry Notre-Dame w Paryżu, ku zdumieniu strażaków, czy też krzyż ocalony z kościoła w Nagasaki po zrzuceniu bomby atomowej.

Kim dla Ciebie jest krzyż Chrystusa, który z miłości oddał na nim życie za Ciebie – pytał rekolekcjonista- gdzie my jesteśmy, czy jest on dla nas bramą łączącą ziemię z niebem. Miejcie odwagę żyć dla miłości – przypominał  motto rekolekcji kaznodzieja –  Chrystus pozostawił nam  wskazówki; „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje!”. Ks. Maj zwrócił nam uwagę: Pan Bóg nie powiedział nam, że tu będzie łatwo i rzeczywiście z ludzkiego punktu widzenia bywa bardzo trudno, jednakże damy radę, gdy zaufamy Bogu i za ks. Dolindo powiemy : Jezu, Ty się tym zajmij.

W konferencji o krzyżu kaznodzieja nawiązał po raz kolejny do nauczania patrona AK  św. Jana Pawła II – wielkiego papieża i wizjonera. Jako prorocze na nasze czasy przywoływał słowa Ojca Świętego wypowiedziane do rodaków podczas mszy pod Wielką Krokwią 6 czerwca 1997 r. Papież odniósł się wówczas do ponad stuletniego krzyża na Giewoncie, który jak mówił: „Jest niemym, ale wymownym świadkiem naszych czasów”. Kaznodzieja przypomniał nam zalecenia papieża:  „… nie wstydźcie się tego krzyża. Starajcie się na co dzień podejmować krzyż i odpowiadać na miłość Chrystusa. Brońcie krzyża, nie pozwólcie, aby Imię Boże było obrażane w waszych sercach, w życiu rodzinnym czy społecznym.” Rekolekcjonista nawiązał, w tym kontekście,  do  słów kardynała Wojtyłły z pierwszego wystąpienia po wyborze na papieża: „ Nie lękajcie się….”. Rekolekcjonista stwierdził, że nasz św. papież Jana Pawła II był prorokiem a  Jego wielkość przejawiła się chociażby w konstrukcji haseł Jego pielgrzymek do Ojczyzny, gdzie widać pewną kompleksowość i dopełnianie się myśli i tematów – jakby papież wiedział ile tych pielgrzymek będzie.

Na koniec konferencji odmówiliśmy Litanię do św. Jana Pawła II. Następnie zabrał głos nasz diecezjalny asystent  ks. Andrzej Jędrzejewski, który poinformował nas, że ruszyła w AK ogólnopolska akcja „Crucem Tuam”- adopcji krzyża mająca na celu zainteresowanie się tym, czy w twojej okolicy nie znajduje się krzyż, który potrzebuje renowacji lub odnowienia. Na stronie: www.crucemtuam.pl/mapa jest wirtualna mapa polski gdzie są umieszczone krzyże, które były zniszczone a są reaktywowane. Ks. asystent zachęcał nasz do włączenia w tę akcję naszych oddziałów.

Kolejne nasze rekolekcyjne spotkanie poświęcone było wskazaniom jak musimy postępować by rozwijać się wewnętrznie, duchowo „rosnąć wgłąb”, ubogacać siebie  Bożym Słowem. Kaznodzieja zwrócił nam uwagę na fakt, że istotą naszych rekolekcji formacyjnych jest wspólnota. Chodzi o wytworzenie takiej atmosfery- mówił nasz duchowy przewodnik – żebyśmy, jak Piotr na Górze Przemienienia, który nie wiedząc jak się zachować, powiedział: Panie dobrze, że  tu jesteśmy, i my też mogli powiedzieć naszym rekolekcyjnym sąsiadom z ławek: dobrze, że jesteś ze mną na tym Dniu Skupienia. Na mocy sakramentu Chrztu Świętego staliśmy się członkami Kościoła, który powołał Chrystus i którego istotą jest właśnie wspólnota, kroczenie razem w kierunku osiągnięcia doskonałości – świętości, bowiem Chrystus powiedział: „Bądźcie doskonali, jak doskonały jest wasz Ojciec niebieski”-  przypomniał nam Ks. Maj. A zatem co mamy czynić żeby osiągnąć życie wieczne? Świętość to droga przez prozaiczne wydarzenia naszego życia, osiągamy ją przez naszą codzienność – nauczał rekolekcjonista – Chrystus nam wskazuje: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili”, a święty brat Albert mówił, że trzeba „być dobrym jak chleb”.

W godzinie Miłosierdzia podczas konferencji nie mogło zabraknąć też tego tematu. Kaznodzieja nawiązał do jego istoty. Jest to boska cecha, pokazująca czym Bóg pragnie nas obdarzyć – mówił – która czasem bulwersuje, jak tych uczniów wzburzonych z powodu marnotrawstwa, że Chrystus pozwolił kobiecie by wylała Mu drogi olejek na głowę, a Chrystus wziął ją w obronę i pochwalił: „Dobry uczynek spełniła względem Mnie.” Łatwo jest kogoś potępić- nauczał rekolekcjonista –  jak ci faryzeusze z Ewangelii Janowej o kobiecie cudzołożnej, którą przyprowadzili do Jezusa pytając przewrotnie o Jego opinię co z nią zrobić, gdyż zgodnie z prawem Mojżeszowym należy taką ukamienować, a Jezus dając im czas na rachunek sumienia pisał palcem po ziemi, by wreszcie powiedzieć: „Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem”, a gdy odeszli Miłosierny Jezus rzekł do kobiety „ Nikt cię nie potępił? ( …) I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz” . Miłosierdzie potrafi przemieniać –nauczał nasz duchowy przewodnik – tak jak tego celnika Zacheusza, który uszczęśliwiony z odwiedzin Chrystusa powiedział „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”, a Pan Jezus na to rzekł: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu.(…) Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”. Bóg zawsze szuka- mówił ks. Maj.

Rekolekcjonista podkreślił też znaczenie Dzienniczka Siostry Faustyny w krzewieniu Bożego Miłosierdzia. To, że Chrystus, przez posługę, dyspozycyjność i głęboką wiarę siostry Faustyny przekazał nam opis Bożego Miłosierdzia- mówił – jest bardzo ważne. Dzienniczek, przetłumaczony na tyle języków, czytany i rozważany przez miliony na świecie, którym się tak zachwycamy, że pisała go prosta zakonnica– kontynuował ks. Maj-  to nie były Jej słowa,  Ona spisywała to co Jej Jezus przekazał. Bóg przekazał tę prawdę o człowieku, że każdy jest dla Niego ważny. Jak dziwne są drogi ludzkiego życia pokazywał nam kaznodzieja na przykładzie apostołów św. Tomasza, św. Piotra czy świętego Pawła, zwrócił też uwagę by zastanowić się  ile też w naszym życiu było wydarzeń i  sytuacji,  gdy Bóg nas dotknął, uchronił od upadków, wskazał drogę. Mówimy, Bóg jest Miłosierny dla nas, myślimy też o innych a dziś okazujemy to miłosierdzie uchodźcom.

Nie tylko odmawiajmy koronkę do Miłosierdzia Bożego ale żyjmy tym miłosierdziem i bądźmy miłosierni jak w wierszu Mimo wszystko świętej Teresy z Kalkuty: „Dając światu najlepsze, co posiadasz, otrzymujesz ciosy. Dawaj światu najlepsze, co posiadasz, mimo wszystko”.

Kolejnym punktem wynikającym z tych rozważań było odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego i adoracja Najświętszego Sakramentu.

Najważniejszym wydarzeniem podczas naszych rekolekcji, odbywających się  w uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny była Msza Święta, którą sprawowali nasi księża asystenci ks. Andrzej Jędrzejewski i ks. Grzegorz Wójcik wraz z księdzem rekolekcjonistą Krzysztofem Majem i gospodarzem miejsca. ks. Zbigniewem  Staniosem proboszczem parafii Kałków i kustoszem Sanktuarium. Głównym jej celebransem był pasterz nasze Diecezji ks. biskup Marek Solarczyk. Ks. biskup umocnił nas słowem Bożym, w homilii odwołał się do liturgii słowa, która, jak powiedział, dotyczyła tajemnicy potomstwa, o tym mówił św. Paweł w liście do Rzymian kiedy przywołuje Abrahama, i obietnicę, którą Patriarcha Abraham otrzymuje od Boga, że będzie miał potomstwo z Sarą a jednocześnie zawarta  w niej była tajemnica wierności i mocy Boga, to jest też dla nas wyjątkowa okazja, by zobaczyć to dziedzictwo wiary, którą my niesiemy, ale równe to za które chcemy odpowiadać poprzez nasze życie w rodzinie, w parafii w Diecezji to co jest wpisane w naszą Ojczyznę, Kościół Powszechny. Stajemy dzisiaj z wdzięcznością – nauczał nasz pasterz – za tych i tym, którzy przekazali nam wiarę i których wskazania są bogactwem naszego życia. Ks. biskup wskazał, że zostało nam zawierzone być ludźmi wiary. To jest w wyjątkowy sposób rozwinięte – tłumaczył nasz pasterz- w księdze. Samuela z I czytania gdy Bóg składał obietnicę królowi Dawidowi, że Jego potomek będzie Tym, który utwierdzi jego królestwo na wieki. W jaki sposób my możemy odczytać tę obietnicę, którą król Dawid mimo swojej grzeszności dla realizacji Bożego planu otrzymał –  zachęcał nas do refleksji nasz pasterz- my też jesteśmy P. Bogu potrzebni, nie wiemy jakimi drogami Pan nas poprowadzi – tak jak nie wiedział nie wiedział św. Józef. Stajemy – mówił ks. biskup – jako ci, którzy potrzebują utwierdzenia, umocnienia, że jesteśmy w rękach Boga, że Bóg jest Panem Świata, że zwycięża i to wszystko co się dzieje w nas i wokół nas nie wyrwało się spod bożej opiek i prowadzi nas poprzez Józefa, który jak czytamy w Ewangelii  św. Mateusza jest owocem poprzednich pokoleń  do Jezusa. Kiedy dzisiaj stajemy wobec Bożego Słowa – nauczał nas metropolita – to wołajmy o tą ufność, o tą wiarę, o tą naszą wytrwałość, powinniśmy to wszystko co Bóg nam dzisiaj ofiaruje Jemu zawierzyć i powiedzieć Bogu; chcemy z Tobą to przeżyć.

Ksiądz biskup zwrócił się też do nas jako do członków Akcji Katolickiej przeżywających swoje diecezjalne rekolekcje bo to nasz namysł – mówił  ale to wszystko będzie miało swoje dopełnienie poprzez naszą gorliwość, wytrwałość a ostatecznie będzie miało swój sens, przyniesie owoc przez naszą wiarę i wszyscy będziemy chcieli potwierdzić, ze jesteśmy na bożych drogach, w bożych rękach i że Bóg chce aby nasze życie było znakiem bożego życia.

Na zakończenie  Mszy świętej ks. biskup  udzielił nominacji nowo wybranym prezesom POAK i Rady DIAK. Podziękowanie na ręce naszego pasterza za obecność i wygłoszone Słowo złożyła P. prezes DIAK Teresa Połeć wraz z wiceprezesem Jerzym Skórkiewiczem, serdeczne podziękowanie złożył też diecezjalny asystent AK ks. dr Andrzej Jędrzejewski.

Duża grupa uczestników rekolekcji uczestniczyła w spektaklu Misterium Męki Pańskiej w wykonaniu amatorskiego teatru im. Ks. Wali, który był dla nas przede wszystkim przeżyciem wielkopostnym męki i śmierci Naszego Pana.

Pierwszy dzień naszych rekolekcji zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim poprowadzonym przez naszego kaznodzieję, podczas którego podziękowaliśmy P. Bogu za ten dzień,  za każde dobro, może niewielkie, które uczyniliśmy dziś dla drugiego człowieka i przeprosiliśmy za to co się Panu Bogu mogło nie spodobać.

W niedzielę kończyliśmy nasze Dni Skupienia.

Podczas ostatniej konferencji rekolekcjonista ks. K. Maj przypomniał nam pytanie z Ewangelii św. Marka, które zadał Chrystus w drodze swoim  uczniom: „Za kogo uważają Mnie ludzie?”, lecz nie zadowolił się odpowiedzią, ale zadał bardzo ważne pytanie swoim Apostołom, których wybrał: „A wy za kogo mnie uważacie?”. A odpowiada tylko Piotr, on ma odwagę i świadomość tego, że jest przedstawicielem wszystkich: „Ty jesteś Mesjasz.” Odnosząc te słowa  do naszej sytuacji, rekolekcjonista zachęcał nas do refleksji nad pytaniem: kim dla mnie jest Jezus?.  „Miejcie odwagę żyć dla miłości”- dodawał kaznodzieja, bowiem dzisiejszy czas wymaga odwagi by mówić o Jezusie. Można zauważyć- mówił dalej – że obecnie jest to temat deficytowy, mówimy mało albo wcale o Bogu w naszych środowiskach, no jeszcze lepiej znamy się na Kościele i Jego nauce- kontynuował rozważania – częściej wypowiadamy się o postawach kapłanów, chociaż patrząc z boku często dostrzegacie prawdę, ale Pan Bóg wybiera często tych słabych aby zawstydzić wielkich. Trzeba wiedzieć, że to Pan Bóg działa posługując się narzędziem- nauczał ks. rekolekcjonista – ma takie wielkie poczucie humoru, że wybiera szczerbate dłuto i tym dłutem to On piękną rzeźbę czyni. Dlatego, zawsze oddajmy się, polecajmy swoje działanie Panu Bogu- z– wskazywał  kaznodzieja. Chociaż wkładamy wiele wysiłku w nasze działanie, jednak to Bóg działa i pozwólmy Mu działać  – dodawał – chcemy Go zgadać, zasłonić a On chce być na świeczniku naszego życia, przecież dobrze wiesz – mówił nasz rekolekcjonista – że jak chcesz sobie poświecić w ciemności latarką to nie świecisz sobie z tyłu tylko z przodu. W kontekście tego co jest mottem naszego spotkania – odwagi, przypomniał ks. Maj słowa Chrystusa: „Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem ( …),. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem,….” My nie możemy, nie wolno nam – przykazywał kaznodzieja – wstydzić się Chrystusa, tego, że Chrystus jest w moim sercu. Wprawdzie czasem przyjmujemy postawę takiego wycofania wobec natarczywej agresji różnych środowisk- kontynuował kaznodzieja – ale trzeba wiedzieć, że gdy wycofasz się trochę, to nie zawsze jest przejawem twojej porażki ale może pozwolić Ci na szersze spektrum spojrzenia na problem, nabrać odwagi do dyskusji do tego wszystkiego co się wiąże z drugim człowiekiem. Jako reprezentanci parafialnych oddziałów AK, wiemy dobrze jak trudno jest obecnie rozmawiać, na temat wiary z ludźmi, nawet tymi, którzy uważają się za katolików, nawet tymi, którzy często przystępują do sakramentów  świętych  – mówił. Przyczynę takiego stanu rzeczy upatrywał ks. kan. Maj w braku wiary, która wymaga pewnej formacji duchowej  i stąd z wiedzy dopiero bierze się odwaga, bowiem gdy chcę komuś coś dać to muszę wcześniej to mieć w sobie. Zatem: „Miejcie odwagę żyć dla miłości”, zachęcał rekolekcjonista –  tej przez duże M, bo jak czytamy w liście św. Jana „Bóg jest miłością”. Kaznodzieja stwierdził, że człowiek jest piękny,  ale jak ten opisywany przez  Brandstaettera witraż dla zobaczenie tego piękna potrzebuje światła, a tym światłem dla człowieka jest Bóg, dlatego potrzebuje on powiedzieć Panu Bogu – tak. Bo Jezus powiedział „Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”. Rekolekcjonista podzielił się z nami sentencją zmarłego w 1955 francuskiego poety Paula Claudela wynikającą z bogactwa Jego wnętrza z Jego doświadczenia Boga; życia z Bogiem i w Bogu: „Mów o Chrystusie tylko wtedy, gdy cię ktoś zapyta.  Ale żyj tak, żeby pytano cię o Chrystusa.” Wiara bez uczynków martwa jest – nauczał – a ilustracją wiary jest nasze życie nasza postawa, nasze działania, w których pojawiają się upadki, tak też jest i w życiu duchowym. My często chcemy osiągać wielkie rzeczy – mówił –  a tu wystarczy jeden krok ale zawsze w kierunku Boga, bo Bóg pragnie Cię przytulić i umocnić i dlatego: miej odwagę żyć dla miłości.

Naszym zadaniem w środowisku – zalecał rekolekcjonista i jednocześnie asystent POAK- jest dawanie świadectwa, że Bóg jest w naszym sercu, że jestem szczęśliwy, bo Bóg jest w moim sercu: „Miejcie odwagę żyć dla miłości”.

Bardzo interesująca dyskusja dotycząca naszej roli świeckich katolików z AK we wspieraniu kapłanów odbyła się podczas spotkania integracyjnego.

Eucharystia razem ze wspólnotą parafialną, którą celebrowali wraz z księżmi z parafii  nasi księża asystenci; w tym jako główny celebrans rekolekcjonista  ks. kanonik Krzysztof Maj, który wygłosił kazanie –  kończyła nasze ćwiczenia duchowe. Na zakończenie mszy św. serdeczne podziękowanie kaznodziei w imieniu nas wszystkich złożyli  P.P.  prezesowie DIAK Teresa Połeć i  Jerzym Skórkiewicz oraz diecezjalny asystent AK ks. dr Andrzej Jędrzejewski.

Rekolekcje DIAK to był czas łaski dla nas dany nam od Boga, za co P. Bogu bardzo dziękujemy i jednocześnie  prosimy by przyniósł nam i w nas błogosławione owoce.

Bożena Borycka POAK Parafia św. Stefana Idalin